Wielki Post

Wielki post – w chrześcijaństwie czas pokuty przygotowujący do przeżycia najważniejszych dla chrześcijan świąt wielkanocnych. W Kościele łacińskim zaczyna się w Środę Popielcową przed I Niedzielą Wlk. Postu. Tradycyjnie i zgodnie z prawem kanonicznym obowiązującym do 1983 roku trwał do Wielkiej Soboty. Aktualny Kodeks Prawa Kanonicznego nie precyzuje dnia zakończenia Wielkiego Postu, a szczegóły postów pozostawione są episkopatom. W Polsce zgodnie z obowiązującym kalendarzem liturgicznym wielki post trwa do Wielkiego Czwartku, a w Wielki Piątek i Wielką Sobotę obchodzony jest post paschalny. Wielki post u grekokatolików i prawosławnych rozpoczyna się od Czystego Poniedziałku pierwszego tygodnia czterdziestodniowego postu. W językach pierwotnego Kościoła nazywa się on Quadragesima (łac.), Tessarakostè (gr.), czyli dosł. Czterdziestnica. W protestantyzmie obchodzony jest pod nazwą czasu pasyjnego, nie jest on jednak uznawany przez radykalniejsze nurty reformacji.

Symbole Wielkiego Postu:

  •     40 dni postu - dokładnie tyle trwa Wielki Post. W Biblii ta liczba pojawia się bardzo często: 40 dni trwał potop, 40 dni przebywał Mojżesz na Synaju przed zawarciem Przymierza przez 40 lat Izrael wędrował do Ziemi Obiecanej, 40 lat trwa panowanie Dawida, prorok Eliasz przez 40 dni wędruje przez pustynię, Jonasz ogłasza 40 dni jako okres nawrócenia i pokuty dla mieszkańców Niniwy, wreszcie przez 40 dni pobytu na pustyni Chrystus przygotowuje się do podjęcia publicznej działalności, rozpoczynając od głoszenia orędzia: „Nawracajcie się”, naucza przez 40 miesięcy, zmartwychwstaje po 40 godzinach, a potem przez 40 dni przebywa z uczniami aż do dnia Wniebowstąpienia
  •     Posypanie głowy popiołem - Posypanie głów popiołem w Środę Popielcową, czyli na początku Wielkiego Postu jest wezwaniem do pokuty i nawrócenia. Popiół jest symbolem tego, że wszystko, co materialne i doczesne przemija.

 

więcej

Święte Triduum Paschalne: Wielki Czwartek

„Do końca ich umiłował”

Co za miłość, co za miłosierdzie Jezusa Chrystusa wybrać wigilię dnia swej śmierci, żeby ustanowić sakrament, przez który pozostanie wśród nas, aby być naszym Ojcem, naszym Pocieszycielem i całym naszym szczęściem! Szczęśliwsi jesteśmy niż ci, którzy żyli w czasie Jego pobytu na ziemi, kiedy był tylko w jednym miejscu i trzeba było przybywać z daleka, bym móc szczęście ujrzenia Go – dzisiaj znajdujemy Go we wszystkich miejscach świata i to szczęście obiecane jest nam po wszystkie czasy. O, olbrzymia miłość Boga do swoich stworzeń! Nie, nic nie może Go zatrzymać, kiedy tylko chce On nam ukazać, jak wielka jest Jego miłość. W tym szczęśliwym dla nas momencie cała Jerozolima jest w ogniu, lud ogarnęło szaleństwo, wszyscy knują Jego zagładę i chcą rozlać Jego cenną krew – a to właśnie w tym momencie On szykuje im, a także nam, dowód niewysłowiony Swojej miłości.